1956-ի նոյեմբերի 29-ին հաղորդավար Նարա Շլեպչյանի գեղեցիկ ձայնով իրականացավ մեր բոլորի երազանքը. տրվեց Հանրային հեռուստատեսության մեկնարկը, իրադարձություն, որին սպասում էին բոլորը: 

Հանրայինի առաջին աշխատողները հեռուստատեսությունը պատկերացնում էին որպես արվեստի և մշակույթի արժեքների հետ շփման միջոց: Դա էր պատճառը, որ  սկզբնական եթերը հարուստ էր գեղարվեստական հաղորդումներով և հեռուստատեսային ներկայացումներով: Պատրաստվում էին նաև մանկական հաղորդումներ: Առաջինը ռեժիսոր Օլգա Մելիք-Վրթանեսյանի «Գյուլնազ տատի հեքիաթները» հաղորդումն  էր, որի անդրանիկ եթերը հեռարձակվեց 1957 թ.  փետրվարի 17-ին:

Նույն թվականի օգոստոսի 6-ին հեռուստատեսության եթերը համալրեց «Շաբաթվա նորություններ» լրատվական թողարկումը, որը պարբերական չէր: Միայն 1958-ի փետրվարից հայկական հեռուստատեսության լրատվական թողարկումը` «Նորություններ» անվամբ, դարձավ պարբերական:...

1990-ականների սկզբում հեռուստատեսությունը համեմատաբար ազատվեց գրաքննությունից: Հասարակական-քաղաքական հաղորդումներին զուգահեռ ավելացան և նոր ձևով ներկայացան ժամանցային հաղորդումները: Մեծ մասսայականություն էր վայելում «Խճանկար» ծրագիրը, որը 1990 թ. վերջին օրը ներկայացրեց «Ճամփորդություն դեպի 1991 թվականը» 24 ժամանոց հեռուստամարաթոնը: Մեկ ամիս անց ծնվեց նոր հաղորդաշար` «3-րդ ալիք»-ը, որի հիմնական ստեղծագործական խումբը հավաքվեց առաջին օրվանից. Արտակ Արզումանյան, Էլմիրա Արսենյան, Արտավազդ Եղոյան, Վաչագան Ներսիսյան, Կարեն Քոչարյան:

1991 թ. անկախությունը նոր շրջանի սկիզբ էր հայության համար: Առաջին անգամ Հայաստանում լրատվության համակարգը հնարավորություն ստացավ զարգանալ ազատ և նպաստավոր պայմաններում: Անկախության հռչակումից օրեր անց ծնվեց «Հայլուր» լրատվական ծրագիրը, որի դեմքը դարձավ Տիգրան Նաղդալյանը: Ծրագրի ամեն թողարկում ավարտվում էր երաժշտական հոլովակներով, ավելի հաճախ` Ռուբեն Հախվերդյանի երգերով:

2005 թ. ստեղծվեց հանրապետությունում առաջին վիրտուալ ստուդիան: Այն առաջին հերթին նպատակ ուներ կրճատելու հեռուստատեսային դեկորացիաների ծախսերը: Այստեղ նկարահանվեցին «Հեքիաթն է կանչում», «Թեժ տասնյակ» հաղորդումները:

2005 թվականը Հայաստանի հանրային հեռուստաընկերության համար զարգացման նոր ճանապարհներ բացեց: Հուլիսի 7-8-ը Դուբրովնիկում տեղի ունեցած Եվրոպական հեռարձակողների միության 56-րդ գլխավոր համագումարում Հայաստանի հանրային հեռուստաընկերությունն ու ռադիոն դարձան Եվրոպական հեռարձակողների միության լիիրավ անդամ, որի արդյունքում ցուցադրվեց «Եվրատեսիլ» երգի միջազգային մրցույթի 50-ամյակին նվիրված շքեղ տոնակատարությունը: Հաջորդ տարի արդեն մենք էլ հնարավորություն ստացանք ներկայացնելու մեր երկիրն այդ հեղինակավոր երաժշտական մրցույթում: 2007թ. ներգրավվեցին նաև փոքրերը: «Արևիկ» համույթը՝ իր «Երազանք» երգով,  արժանացավ պատվավոր 2-րդ հորիզոնականին:

2008 թ. նվազեցին, այնուհետև եթերից դուրս եկան լատինաամերիկյան սերիալները, մի շարք շոու ծրագրեր, որոնց փոխարինելու եկան հայրենական արտադրության ֆիլմերն ու հաղորդումները: Սկսվեց գեղարվեստական և հեռուստաֆիլմերի արտադրության նոր փուլ:

2009 թ. Հեռուստաֆիլմերի «Երևան» ստուդիայում նկարահանվեց «Սպանված աղավնի» գեղարվեստական ֆիլմը՝ Նար-Դոսի համանուն վիպակի մոտիվներով, 2010-ին հեռուստադիտողին ներկայացվեց Րաֆֆու «Խաչագողի հիշատակարանը» վեպի հիման վրա նկարահանված համանուն վերնագրով և հինգ մասից բաղկացած հեռուստատեսային գեղարվեստական ֆիլմը, 2011 թ.՝ «Արտիստը»՝ Շիրվանզադեի համանուն պատմվածքի հիման վրա: Հայկական սերիալների արտադրության առաջնեկներից էին «Որբեր» և «Աննա» սերիալները (2009 թ.), 2013 թ.՝ «Մեր գյուղը», 2014 թ.՝ «Շտապօգնություն» սերիալները: 2015 թ. սկսվեց «Հատուկ բաժին» հեռուստասերիալի ցուցադրությունը:

2010 թվականից առ այսօր եթերում է «Երգ երգոց» երաժշտական նախագիծը, 2013-ին բացվեց «Հայադարան» գրական հաղորդաշարը:...